Բարև, իմ սիրելի ձմեռ, 

ես անհամբեր սպասում եմ քեզ։ Դու վաղը կգաս ու քեզ հետ կբերես Նոր տարի, շատ նվերներ,, ձյուն, սահնակ և ուրախություն։ Ձռանը նաև իմ հայրիկի, մայրիկի և քույրիկի ծննդյան օրերն են, այդ պատճառով էլ ես քեզ շատ — շատ եմ սիրում։

Выгляни в окно: ты видишь, одинокий лист кружится на ветру? Последний лист… Сейчас он жёлтый, а когда-то был зелёный. И тогда он сидел на своей ветке рядом с молодой, румяной Вишенкой, которую любил всем сердцем.

А потом Вишенка вдруг исчезла, и никто не мог сказать, куда она делась.

Стояла холодная осенняя пора, и все листья с дерева давно облетели.

Только один Листик оставался на своей ветке: он всё ещё ждал, что вернётся Вишенка.

— Что ты здесь висишь? — убеждал его Ветер. — Пойдём поищем, может быть, найдём…

Ветер дунул посильней, и они полетели.

Выгляни в окно: ты видишь, тёмные деревья мёрзнут от холода. Ещё бы: все одеваются к зиме, а они, наоборот, раздеваются. А вон там, видишь, кружится на ветру последний жёлтый лист. Это наш Листик. Он всё ещё ищет свою Вишенку…

Листик долго искал Вишенку, но нигде не нашёл. Он спрашивал у всех, но никто не видел Вишенку. Наступила зима, Листик совсем замерз и больше не мог лететь. Он упал на землю. Вдруг услышал знакомый голос. Это была Вишенка. Она лежала рядом вся замерзшая но всё ещё очень красивая. Листик был счастлив. Они обнялись и закрыли глаза. А снег укрыл их теплым одеялом. 

Ես հինգշաբթի օրվանից սպասում էի ուրբաթ օրվա ճանապարհորդությանը, որովհետև վաղուց դասարանով չէինք ճամփորդել։ Ես ոգևորված պատրաստվում էի,  ինտերնետով նկարներ էի նայում, ուսապարկս էի դասավորում, որոշում էի, թե ինչ ուտելիք հետս վերցնեմ, կողմնացույցս էի ման գալիս, չգտա, հետո որոշեցի հեռախոսիս մեջ քաշել այդ ծրագիրը։ Հաջորդ օրը ուղիղ ժամը տասին դպրոցում մենք զույգեր կազմեցինք, նստեցինք ավտոբուս և քառասուն րոպեից հասանք Ջրվեժի արգելոց։ Ընկեր Կարինեն մեզ մի անգամ էլ էր տարել այդտեղ, բայց այն ժամանակ ձմեռ էր և մենք սահնակ էինք քշում։ Աշնանը այնտեղ նույնպես գեղեցիկ էր։ Մենք նկարեցինք մատիտերով, ինձ  ու Նարեկին շատ դուր եկավ փոքրիկ լիճը։  Ես հեռախոսով լիքը նկարներ արեցի, արտասանեցինք աշնան մասին մեր սովորած բանաստեղծությունները, հետո կերանք մեր բերած ուտելիքները և ավտոբուսով վերադարձանք դպրոց։ Ես, Մաշան, Արթուրը և Վարդանը գնացինք Աբակուսի։ Իսկ մյուս երեխաները գնացին ճաշելու։ Աբակուսից հետո ես, Մաշան, Արթուրը ու Վարդանը գնացինք ուտելու որովհետև մենք դեռ չենք կերել։ Հետո հեծանիվ վարեցինք և ամեն մեկն իր ավտոբուսով գնաց տուն։ Լավ օր էր։

Я учусь в школе имени Мхитара Себастаци. Я очень люблю свою школу. Там мне нравится всё: мы там катаемся на велосипедах, ходим в бассейн, занимаемся лепкой, поём, танцуем. В моей школе больше всего мне нравится терраса, где мы иногда проводим уроки. Там очень красиво и прохладно, оттуда мы видим наш двор.