Ես ծովափում մի կրիա տեսա ու ասացի․
― Ես Արեգ Սողոյանն եմ, իսկ դու՞ ով ես։
Կրիան պատասխանեց․
― Ես ջրերի արքան եմ։
Ես հարցրեցի․
― Իսկ, եթե ջրերի արքան ես ինչո՞ւ ես համ դրսում ման գալիս, համ էլ՝ ջրի տակ։
Կրիան պատասխանեց․
― Ես մոռացել էի ասել, որ ես ոչ միայն ջրի արքան եմ, այլ ընդհանուր բոլոր կենդանիների արքան եմ, որոնք ապրում են ջրին մոտ։
Ես զարմացած հարցրեցի․
― Բայց չէ՞ որ առյուծն է բոլոր կեդանիների թագավորը։
― Ո՝չ։― պատասխանեց կրիան ― Առյուծը անտառների արքան է, իսկ ես ջրում և ջրի ափին ապրող կենդանիների արքան եմ։
Ես ամեն ինչ հասկացա, բայց մի ուրիշ հարց էլ ունեի․
― Ես էլ եմ ապրում ջրի ափին, դու իմ արքա՞ն էլ ես, ֊զարմացած հարցրեց տղան։
― Ոչ, ես քո արքան չեմ, ― ուրախ պատասխանեց կրիան։
― Իսկ ինչու՞ ես այդքան ուրախ, որ դու իմ թագավորը չես։
Կրիան ասաց․
― Ես ուրախ եմ, որովհետև չար մարդիկ շատ կան, նրանք ինձ հաստատ կտանջեին։
― Ես չեմ թողնի, որ որևէ մեկը քեզ տանջի, ես ուզում եմ, որ դու իմ թագավորն էլ լինես― ասացի ես։
Կրիան պատասխանեց․
― Բայց, եթե համ ջրում, համ ջրի ափին ապրող կենդանիների թագավորը լինեմ, համ էլ մարդկանց՝ թագավորը՝ ուրեմն ես կդառնամ շա՜տ ― շա՜տ շա՜տ հայտնի կրիա։
― Ավելի լավ ― պատասխանեցի ես։
― Ոչ, դա այնքան էլ լավ բան չէ,֊ տխուր ասաց կրիան։
Ես համոզեցի կրիային, որ նա դառնա թագավոր ու հրավիրեցի նրան ապրել իմ տանը։
Կրիան վերջապես համոզվեց ու ինձ հետ եկավ իմ տուն։
Ու այդպես էլ կրիան դարձավ մեր տան թագավորը ու աշխարհի ամենասիրված ու ամենահայտնի կրիան, և մեր տանը բոլորը նրա հրամանները լսում էին ու հաճույքով կատարում։