Ես հիմա կարդում եմ «Օզի զարմանահրաշ կախարդը» գիրքը, որը մայրիկս ինձ նվիրել է Գիրք նվիրելու օրը՝ փետրվարի տասնինին։ Այդ օրը նաև իմ մայրիկի ծնունդն էր, ու նա որոշեց այդ օրը ինձ նվեր անել։ Սա առաջին մեծ գիրքն է, որ ես ինքնուրույն եմ կարդում։ Սկզբում կարծում էի, թե դժվար կլինի, բայց գիրքը շատ հետաքրքիր է և շատ հեշտ է կարդացվում։ Հիմա ես կպատմեմ իմ այդ գրքի մասին։ Այդ գիրքը մի աղջկա մասին է, որի անունը Դորոթի էր։ Նա ապրում է Կանզանսում։ Մի օր ցիկլոնը նրան քշում է ու տան հետ տանում է մի կարխարդական աշխարհ։ Նա նաև ուներ մի շուն։ Դորոթին այնտեղ տեսավ մի ծեր կնոջ, որը կախարդ էր։ Նրանք իրար հետ խոսեցին, և կախարդը պարզեց, թե որտեղից է եկել Դորոթին, իսկ աղջիկը իմացավ, թե կախարդը որտեղից է և պարզվեց, որ նա Օզի երկրից է։ Դորոթին պատմեց, որ ուզում է վերադառնալ Կանզաս, իսկ կախարդը նրան ասաց․

― Եթե ուզում ես վերադառնալ քո երկիր, պետք է գնաս այս անտառի միջով և գտնես Օզին, իսկ Օզը քեզ կօգնի, որ հասնես Կանզաս։ Լավ պատասխանեց Դորոթին և ճանփա ընկավ։ Նա իր հետ վերցրեց մի զանբյուղ և մեջը ուտելիքներ։ Նա ճանապարհին տեսավ մի խրտվիլակի, որը խոսում էր։ Նա օգնություն էր խնդրում Դորոթիից։ Դորոթին գնաց նրան օգնեց և հանեց փայտի վրայից։ Նրանք իրար հետ ծանոթացան և սկսեցին քայլել։ Խրտվիլակը հարցրեց․

― Իսկ դու ի՞նչ ես ուզում։

― Ես ուզում եմ վերադառնալ իմ երկիր, Կանզաս,֊ պատասխանեց աղջիկը

― Ես ուզում եմ գնալ մեծն Օզի մոտ և  նրանից ուղեղ ուզել։

― Ես էլ եմ ուզում գնալ  Օզի մոտ, որ ինձ օգնի գնամ Կանզաս ,֊ պատասխանեց աղջիկը։

Նրանք իրար հետ գնացին մեծն Օզի մոտ։

Խրտվիլակը քայլում էր փոսերի միջով, իսկ շունը քայլում էր Դորոթիի ոտքերի արանքով։ Խրտվիլակը քայլում էր փոսերի մեջերով, որովհետև խելք չուներ ու գլուխը ծղոտից էր։ Եկավ գիշերը,  շունը և Դորոթին արդեն հոգնել էին, իսկ խրտվիլակը չէր հոգնում։ Դորոթին ցածրահասակ էր, իսկ խրտվիլակը բարձրահասակ էր և ամեն ինչ տեսնում էր։ Դորոթին հարցրեց արդյոք խրտվիլակը տեսնում է որևէ տեղ, որտեղ կարելի է քնել։

֊Այո, մի տուն եմ  տեսնում հեռվում․֊ ասաց խրտվիլակը։ Նրանք գնացին այդ տուն և այնտեղ քնեցին, իսկ խրտվիլակը համբերատար սպասեց լույսը բացվելուն։ Նրանք վեր կացան։ Դորոթին խրտվիլակին ասաց․

― Մեց շատ արագ ջուր է պետք, որ դեմքս լվանամ, ատամներս լվանամ և լվացվեմ։

Իսկ խրտվիլակը պատասխանեց․

― Ինչ դժվար է մարդ լինելը, պետք է լվացվել, ատամները  լվանալ ․․․

Նրանք գնացին անտառի լճից ջրով լվացվեցին։

Լճի մոտ նրանք լսեցին ինչ֊որ ձայներ․

― Օգնեցեք, Օգնեցեք։

Նրանք վազեցին և այնտեղ տեսան մի բանտ, մեջն էլ Անագե անտառահատը։ Անագե անտառահատը ասաց․

― Որ խնդրեմ այն տանից որտեղ դուք քնել եք, այդ տեղից կբերեք յուղման սարքը։

Դորոթին վազեց հետ և բերեց յուղման սարքը։ Նա յուղեց անագե անտառահատին և անագե անտառահատը այնպես սիրունացավ կարծես նոր լիներ։ Նա էլ էր ուզում գնալ Օզի մոտ և նրանից ուզել սիրտ․․․

Դրանից հետո ես էլ չեմ կարդացել, բայց գիտեմ, որ հետաքրքիր է լինելու։ Ձեզ կառաջարկեի կարդաք, որովհետև շատ ― շատ հետաքրիր է, այնքան, որ ես ազատ ժամանակ չեմ ուզում ուրիշ բանով զբաղվել, ուզում եմ շուտ կարդալ վերջացնել։  Նաև գիտեմ, որ այս գիրքը շարունակություն ունի,  ու մայրիկս խոստացել է ինձ գնել նաև մյուս պատմությունները, հենց այս մեկն ավարտեմ։ Այդ պատմությունների մասին նույնիսկ ներկայացում կա, որը ես դիտել եմ Կամերային երաժշտական թատրոնում։

Դուք էլ գնեք ու կարդացեք, չեք փոշմանի։

 

 

 

 

 

 

 

 

 

-Hi Narek

-Hi Areg

-How are you?

-I am fine, and how are you?

-I am fine too, thanks.

-What are you doing now ?

-I am riding my bike. And what are you doing now ?

-I am playing football.

-Let’s play together.

-Ok, it’s a good idea !